Wędkarze łowiący dorsze też używają systemików znanych pod nazwą pater noster. Utrzymują one wabiki z dala od żyłki głównej przez co lepiej prowokują dorsze. Najczęściej stosowany jest spleciony z drutu systemik o kształcie litery “T”. Mocuje się go w zestawie zakładając na jego krótkie ramiona pętlę z żyłki głównej. O wiele lepszy jest jednak systemik “Delta”. Montuje się go znacznie łatwiej. Nie trzeba przy tym wiązać żadnych węzłów ani pętli, więc nie osłabia się żyłki. Równie łatwy jest jego demontaż. Podczas połowu pozwala to szybko zmieniać wysokość, na jakiej umieszczona jest delta w stosunku do pilkera.
Na pater noster zakłada się twistery, ośmiorniczki lub sztuczne muchy. By zestaw zachował swoją wytrzymałość, powinno się to robić za pomocą bezwęzłowej agrafki.
Każda przywieszka stawia wodzie duży opór, dlatego podczas opadania zestaw dorszowy, wzbogacony o wyporne dekoracje, szybuje w sposób niekontrolowany. Z kolei przy podrywaniu z dna stawia tak duży opór, że na zacięcie pozostaje już niewiele energii. Dlatego jeżeli już się jakieś przywieszki stosuje, to należy wybierać takie, które stawiają niewielki opór, a więc małe, np. sztuczne muchy. Dorszowe sztuczne muchy są robione na dużych haczykach, w związku z tym potrzeba na nie dużo materiału. Nie są więc tanie, ich cena dochodzi do 13 złotych za sztukę.
Mimo to w ostatnich latach zdobyły sobie wielką popularność, bo są znacznie bardziej łowne niż twistery i kopyta. Decyduje o tym bogactwo specjalnych kolorów, których się w przynętach plastikowych nie uzyska. Ponadto opadają o wiele wolniej do innych wabików.
Do najbardziej łownych należy zestaw dorszowy, w którym pilotem jest ciężki pilker, a w pewnej odległości nad nim, na przykład na dwóch deltach, są przywiązane sztuczne muszki. Taki zestaw bardzo szybko schodzi do dna. Pilkera wlecze się po dnie i od czasu do czasu linkę na przemian luzuje i podciąga. Robi się to powoli i płynnie. Doświadczeni wędkarze potrafią tą metodą za każdym razem wyciągnąć dublet dorszy.
