W poszukiwaniu tego rzecznego reliktu wybrałem się nad rzekę Drawę. Postanowiłem więc wykorzystać jeszcze wrześniową słoneczną pogodę na wędrówkę pod wodą wzdłuż brzegów rzeki Drawy.
Wyposażony w piankę do nurkowania i podstawowy sprzęt ABC czyli płetwy, maskę do nurkowania z fajką i oczywiście wodoodporny aparat fotograficzny Olympus Tg 6.
Płytkie przybrzeżne wody pozwoliły mi na wykorzystanie światła zastanego do oświetlenia podwodnego świata tej górskiej rzeki.
Pamiętam z dzieciństwa, będąc dobrym obserwatorem pod prawie każdym kamieniem można było spotkać głowacza białopłetwego.
Głowacz białopłetwy (Cottus gobio) – jest niewielką rybą osiągającą o długość ciała około 10-15cm. Jego ciało o maczugowatym kształcie pozbawione jest łusek. Ubarwienie jest raczej zależne od otoczenia grzbiet prezentuje od koloru szarego, poprzez brązowy do żółtego pokryty białymi plamami. Głowa szeroka, spłaszczona zakończona szerokim otworem gębowym oczy duże, wysoko umieszczone. Płetwy piersiowe duże, pokryte ciemnymi prążkami, podobnie jak płetwy piersiowe, grzbietowe i ogonowe. Płetwy brzuszne brzuszne bez plam umieszczone pod płetwami piersiowymi.
Tryb życia
Głowacze to ryby, które są aktywne głównie nocą, w ciągu dnia czas spędza głownie ukryty pośród kamieni.
Nie posiada pęcherza pławnego, z tego względu nie jest dobrym pływakiem, lubi przebywać na dnie. Jego sposób poruszania się jest bardzo charakterystyczny, gdyż porusza się na silnych płetwach piersiowych przesuwając się ruchem czołgającym.
Jego naturalnym środowiskiem są wody czyste, bogate w tlen takie jak szybko płynące rzeki i jeziora o kamienistym , piaszczystym dnie. Jest ryba, która bardzo źle znosi zanieczyszczenia wód. Bardzo źle toleruje regulacje wód, budowę tam i przegród.
Tarło głowaczy odbywa się w okolicach marca – kwietnia. Wtedy to w miejscu przygotowanym przez samca, który stanowi dołek pomiędzy kamieniami, lub sklepienie jamy pod kamieniem, gdzie samica składa od 100 do 300 czerwono żółtych zlepionych ze sobą jajeczek. Wylęg z jaj następuje po 25-28 dniach. Wylęgu z jaj pilnuje samiec wachlując je płetwami.
Dojrzałość płciową głowacz uzyskuje po około 2 latach dożywając maksymalnie 10 lat.
Pożywienie głowaczy stanowią drobne denne bezkręgowce takie jak larwy owadów, kiełże zdrojowe czy tez ikra innych ryb. Z tego tez powodu kiedyś był tępiony jako drapieżnik, który był zagrożeniem dla wylęgu ryb innych gatunków oraz jako konkurencja pokarmowa dla pstrąga potokowego. Oczywiście badania zaprzeczyły temu faktowi. Gdyż głowacz sam służy jako pokarm dla ryb łososiowatych.
Grzegorz Rybczyński
Literatura
Ryby Słodkowodne – Atlas do oznaczania gatunków. Matthias Bergbauer , Herbert Frai. Nasze Ryby. Stanisław Stupkiewicz
