piątek, 29 marca, 2024
Strona głównaSprzętWĘDZISKA Z WŁÓKNA SZKLANEGO

WĘDZISKA Z WŁÓKNA SZKLANEGO

Już kilkanaście lat temu wędziska z włókna szklanego zaczęły powracać do łask. Producenci dostrzegli bowiem, że liczba reklamacji z powodu złamania, w porównaniu do wędzisk z włókna węglowego, była znikoma. Kijami szklanymi można było rzucać nawet cegłą, gdy tymczasem waga przynęty na kiju węglowym musiała się mieścić w parametrach podawanych na blanku.

Historia nowoczesnych wędzisk z włókna szklanego zaczęła się wtedy, gdy do celów elektroizolacyjnych wprowadzono szkło bezalkaiczne, nazywane szkłem E (od ang. słowa electric). W porównaniu do wcześniej używanych włókien szklanych szkło E miało o 50 – 70% wyższą wytrzymałość na zerwanie oraz o blisko połowę wyższy moduł Younga (ten parametr określa sztywność; im moduł jest wyższy, tym sztywność włókna jest większa).

Walory nowego włókna szklanego szybko dostrzegli producenci wędzisk. Jedną z pierwszych firm, które je zastosowały do produkcji kijów, był amerykański Shakespeare. Do dzisiaj zresztą produkuje on unikalny kij Ugly Stick, bardzo wytrzymały, niemal powszechnie stosowany do wędkarstwa morskiego i technik trolingowych. Jego konstrukcja to rurka wykonana z włókna węglowego, mająca pełny szpic z włókna E.

Dopiero pod koniec lat osiemdziesiątych inne amerykańskie firmy zaczęły z nowego włókna wytwarzać wędziska. Niemal od razu zyskały one zwolenników. Były bowiem wytrzymałe, dobrze się nimi prowadziło przynęty, świetnie się sprawdzały podczas holu ryb.

Niedługo po wprowadzeniu na rynek wędzisk z E – glass (czyt. iglas) w wędkarstwie zaczęła się era plecionek. Te doskonałe linki mają jednak ogromną wadę: są nierozciągliwe. Z tego powodu wiele ryb się gubi podczas holu, kiedy się stosuje sztywne wędziska. Wady tej miały być pozbawione wędziska węglowe o akcji noodle (kluska), produkowane między innymi przez znane firmy Fenwick, Berkley i St. Croix. Jednak na dłuższą metę nie wytrzymały konkurencji ze szklanymi.

Ogromna odporność wędzisk szklanych na urazy mechaniczne bierze się stąd, że mają one niższy moduł Younga niż wędziska z włókna węglowego, to znaczy są mniej sztywne. Jednak na walory użytkowe wędziska wpływa nie tylko sztywność włókna, ale również jego grubość i rodzaj wiążącej je żywicy. W wędkach będących obecnie na rynku używa się włókien o średnicy od 5 do 8 mikronów (dawne włókna szklane miały średnicę od 15 do 30 mikronów). Poza wytrzymałością wędzisk dla wędkarzy istotna jest również transmisja drgań przekazywanych przez blank do ręki.

Początek tym drganiom daje przynęta, poprzez żyłkę są one przekazywane do blanku, a na odcinku od przelotki szczytowej do rękojeści (ręki wędkarza) zostają wzmocnione. Wielkość wzmocnienia zależy od rodzaju włókna (modułu Younga) oraz sposobu ułożenia włókien w blanku. Najlepszymi przenośnikami drgań są włókna ułożone wzdłuż. Tak właśnie buduje się większość produkowanych dzisiaj blanków z E – glassu. Dlatego wędkarz biorący kij z tego włókna powinien się liczyć z tym, że transmisja drgań będzie słabsza niż w kijach węglowych wykonanych tą samą technologią, ale będzie miał do czynienia z kijem, który umożliwia takie podanie przynęty, jakby była ona naturalnym pokarmem ryby.

Zbigniew Golubski

Poprzedni artykuł
Następny artykuł

ZOSTAW ODPOWIEDŹ

Proszę wpisać swój komentarz!
Proszę podać swoje imię tutaj

- Advertisment -

Most Popular

Recent Comments