Spławiki kanałowe są przeznaczone do połowu w kanałach zestawem skróconym lub pełnym. Niektóre, większe modele mogą mieć zastosowanie także w metodzie bolońskiej. Nadają się na kanały z wodą stojącą lub wolno płynącą (przy większym uciągu stosuje się typowe spławiki rzeczne). Mogą być także stosowane na jeziorach, gdy nie ma zbyt dużej fali. Najczęściej używa się wersji 0,2 – 2 g.
Spławiki kanałowe mają bardzo cienkie antenki, wydłużony korpus i długi kil. Cienkie antenki sprawiają, że spławik jest bardzo czuły. Są niekiedy malowane dwukolorowo, żeby można było wyważyć spławik do pogranicza kolorów. Wtedy jednak trzeba przez cały czas łowienia zakładać na haczyk przynęty jednakowej wielkości. Za najdogodniejsze uważam wyważenie spławika do podstawy antenki, tak aby korpus był całkowicie zanurzony, a antenka w całości wystawała z wody.
Korpus ma kształt podłużny. Dzięki temu wystawiane brania są bardzo dobrze widoczne. Ryba, wystawiając część korpusu nie czuje prawie żadnego oporu. Wedle tego, jaka jego część wystaje z wody, można ocenić, jak zdecydowanie pochwyciła przynętę. Spławiki mające korpus wydłużony, ale zakończony uwypukleniem w kształcie bańki, są przeznaczone do łowienia w kanale podczas wiatru. Pewniej trzymają się na fali, ponieważ ich środek ciężkości jest położony znacznie niżej.
Oczko, przez które przebiega żyłka, powinno być umieszczone na korpusie jak najbliżej lustra wody. W przeciwnym razie wszelkie wabiące ryby podnoszenia i podciągnięcia przynęty będą nieprecyzyjne i przez to mniej skuteczne, a przy zacięciu spławik będzie „strzelał”.
Długie metalowe kile są potrzebne z dwóch powodów. Po pierwsze one także poprawiają stabilność spławika na wodzie, a po drugie powodują, że spławik się nie plącze podczas wysuwania wędziska w metodzie zestawu skróconego i przy zarzucaniu w pozostałych metodach.
Żyłkę owija się na kilu i blokuje dwoma rurkami igelitowymi. Mistrz świata Alan Scotthorne stosuje nawet trzy igelity, twierdząc, że przy tym rozwiązaniu kil jest mniej podatny na wyginanie wtedy, gdy spławik przesuwa się na żyłce.
Rafał Bielewicz
Wyważacz do spławików, które mają kil, czyli między innymi kanałowych. Dzięki niemu można już w domu szybko i precyzyjnie wyważyć zestaw, na przykład w wiaderku lub w dwulitrowym plastikowym opakowaniu po pepsi, z którego trzeba wcześniej obciąć szyjkę.
Spławik mocuje się w uchwycie wyważacza i wkłada do wody. Śruciny kładzie się na kołnierz do momentu, kiedy spławik zanurzy się do odpowiedniego miejsca. Wyważanie jest tak precyzyjne, że trzeba uwzględnić ciężar przynęty, którą na łowisku będziemy zakładali na haczyk.
Przygotowywanie zestawów w domu ma jeszcze taką zaletę, że śruciny możemy dokładnie, centrycznie pozaciskać na żyłce.
