Spiningiści wiedzą, że łowiąc w rzekach późną jesienią lub w zimie przynęty trzeba mocno odchudzić. W łowiskach, w których przez całe lato należało stosować przynęty ważące np. dwadzieścia gramów, zimą wystarczają dziesięcio- lub dwunastogramowe.
Dlaczego zimą używamy lżejszych przynęt? Dlatego, tłumaczą niektórzy, że w zimnej wodzie ryby wolniej reagują, więc przynęta powinna się znajdować jak najdłużej w ich pobliżu. To jest tylko część prawdy. W rzeczywistości największy wpływ na odchudzanie przynęt ma gęstość wody.
W zimie, kiedy woda ma temperaturę czterech – pięciu stopni Celsjusza, wygląda jakby była gęsta. To nie złudzenie, tak jest naprawdę. I właśnie owa zmiana gęstości sprawia, że w tym samym łowisku latem musimy stosować cięższe przynęty, a zimą lżejsze. Im rzadsza jest bowiem ciecz (woda latem), tym jej przepływ wokół jakiegoś przedmiotu, np. przynęty, jest bardziej turbulentny (chaotyczny, burzliwy). I odwrotnie, w gęstej cieczy przepływ jest laminarny, czyli uporządkowany, warstwowy.
Łowiąc, mamy jednak do czynienia nie tylko z oporami, jakie wodzie stawia linka i przynęta. Przy sprowadzaniu przynęty w pobliże dna także przeszkadzają nam turbulencje, ale innego pochodzenia. Powstają one zawsze na styku dwóch środowisk, w tym przypadku wody i gruntu. Ich negatywny wpływ na prowadzenie przynęty daje nam się mocno we znaki, mimo że uciąg wody przy dnie, podobnie jak przy powierzchni, jest najwolniejszy (najszybszy jest w środkowej warstwie wody). Turbulencje, o których tu mowa, są tym mniejsze, im mniej zróżnicowana jest struktura obu środowisk. Zimą przepływ wody przy dnie jest bardziej laminarny, bo woda ma tam dużą gęstość, więc swoją strukturą jest bardziej zbliżona do struktury dna. Zatem także przy dnie mamy zimą wodę spokojniejszą niż latem, a to bardzo ułatwia prowadzenie przynęty.
Tak naprawdę to nie tylko wędkarskie doświadczenie, ale przede wszystkim fizyka pozwala wytłumaczyć, dlaczego zimą łatwiej łowi się lżejszymi przynętami, a latem cięższymi. Zależy to po prostu od gęstości wody.
