Są dwa sposoby nęcenia ryb. Długotrwałe (zanętę wrzucamy w ciągu kilku następujących po sobie dni) oraz krótkotrwałe (zanętę wrzuca się na początku i w trakcie wędkowania).
Do sporządzania zanęt dla większości ryb karpiowatych używamy głównie składników roślinnych. Są to gotowane ziarna pszenicy, jęczmienia, żyta, grochu i łubinu, kasza manna, kukurydziana i jaglana, pszenne otręby, płatki owsiane i ryżowe, a także biały i czarny chleb.
Z jednego lub kilku tych składników robimy tak zwaną bazę zanętową. Do niej dodaje się środki zapachowe: wyprażone i rozdrobnione ziarna słonecznika, dyni lub konopi, ziele nostrzyka, olejek anyżowy, czosnek lub wanilię.
Jeżeli chcemy łowić w wodach stojących, do zanęty możemy dodać składniki tłuste, na przykład wiórki kokosowe. Dzięki nim kule zanętowe będą się szybko rozpadały, składniki tłuste wypłyną i przy okazji będą wynosiły do góry odrobiny zanęty. Tym samym zwiększy się obszar nęcenia.
W wodach bieżących konieczna jest domieszka gliny. Wówczas nurt o wiele wolniej zanętę wymywa i porywa. Glina smuży i dodatkowo nęci ryby. Glinę dodaje się do zanęty w proporcji 1 : 1, a jeżeli w pobliżu nie ma innych wędkarzy, można jej dać nawet dwa razy więcej. Ważne jest, żeby zanętę precyzyjnie umieszczać w łowisku. Dlatego kule powinny mieć tę samą wielkość, a zatem niemal tę samą wagę. Wtedy będziemy dokładniej trafiać w wybrane do nęcenia miejsce.
Zbigniew Fedus
