Rozległy czas trwania tarła linów, które w naszych warunkach odbywa się od końca kwietnia nawet do połowy sierpnia, już kilkadziesiąt lat temu zastanawiał naukowców, a badania przeprowadzone w latach czterdziestych i pięćdziesiątych zeszłego stulecia wykazały, że…
Lin najwcześniej ze wszystkich występujących u nas gatunków rozpoczyna zimowanie. I jako ostatni budzi się z zimowego odrętwienia. Jest rybą ciepłolubną i już w okresie wczesnojesiennym, wraz z pierwszym większym spadkiem temperatury wody, jego aktywność znacznie spada. Na czas zimowych chłodów ryba ta wyszukuje sobie głębsze miejsca z grubą warstwa mułu, w który całkowicie się zagrzebuje. Tylko niewielka część osobników od czasu do czasu przerywa ten spoczynek i krótkotrwale żeruje.
Dopiero, gdy wiosenne słońce ogrzeje wodę do co najmniej 10 – 12 stopni, liny stopniowo zwiększają swoją aktywność. Zazwyczaj przypada to na koniec marca i początek kwietnia. Wygrzebują się z mułu i wędrują na płycizny, gdzie woda jest cieplejsza o 2 – 3 stopnie. Poszukują młodych pędów noworocznej roślinności. Wiosną stanowią one ponad 75 procent ich pokarmu. W zbiornikach, których brzegi porastają trzciny, liny w pierwszej kolejności odżywiają się glonami porastającymi ich zanurzone fragmenty. Energia pozyskana w ciągu pierwszych kilku tygodni żerowania służy dwóm celom. Ryby uzupełniają zapasy zużyte w trakcie zimowania, a dorosłe osobniki sporą jej część spożytkują również na ostatni etap dojrzewania ikry. Jej ilość zależy przede wszystkim od wieku samicy.
Czym jest starsza, tym więcej ziaren produkuje. Długość i waga ryby ma tu znaczenie drugorzędne, mniejsze produkują po prostu ziarna o mniejszych rozmiarach. Z badań wynika, że dorosłe samice linów, więc takie liczące co najmniej trzy lata, mogą wyprodukować od 9 do blisko 900 tysięcy ziaren ikry w danym sezonie rozrodczym. Wiele zależy od warunków zewnętrznych. Im bardziej są niesprzyjające, czym mniejsza jest przeżywalność narybku, tym więcej ziaren ikry samica produkuje. Przeważnie z końcem kwietnia ryby są już gotowe do odbycia tarła. Rozpoczynają je, gdy pogoda się ustabilizuje na tydzień, dwa i temperatura wody osiągnie co najmniej 18 – 19 stopni. Najodpowiedniejsza do tarła temperatura wody to około 22 stopnie. Ikra składana jest w formie łańcuszków z połączonych ze sobą ziarenek i rozpostarta jest na kobiercu roślin. Drugim, częstszym sposobem składania ikry są porcje liczące po kilka, a nawet kilkadziesiąt ziarenek, które na kształt kiści winogron zalegają zawieszone na roślinach.
Rozległy czas trwania tarła linów, które w naszych warunkach odbywa się od końca kwietnia nawet do połowy sierpnia, już kilkadziesiąt lat temu zastanawiał naukowców, a badania przeprowadzone w latach czterdziestych i pięćdziesiątych zeszłego stulecia wykazały, że tarło linów ma charakter porcyjny. Nawet jeżeli w danym okresie warunki do złożenia ikry wydają się być idealne, ryby składają tylko jej część, pozostałą zachowując na później. W ten sposób postępują kilkakrotnie, składając resztę ikry w dwóch, góra trzech kolejnych porcjach, minimum co dwa – trzy tygodnie.
Pierwsza porcja ikry jest przeważnie największa. Wynosi od 33 do 42 procent całkowitej objętości wyprodukowanych przez samicę ziaren. Kolejne są mniejsze, ale mniej więcej równe sobie. Dzięki tarłu porcyjnemu szanse na rozwój choćby części ikry w sprzyjających warunkach wzrastają. Po odbyciu go liny dzielą się na mniejsze grupki i znikają z kilkudziesięciocentymetrowych płycizn w głębsze, dwu-, trzymetrowe rejony zbiorników, tak samo cicho, jak pojawiły się, by odbyć dla jednych pierwsze w życiu, a dla innych kolejne z rzędu gody.
