Biebrza i jej dorzecze to wiel kie bogactwo ryb. Wstępuje ich tu 36 gatunków, a obok nich się kryje minóg ukraiński. W kraju poznano blisko sto stanowisk, w których on występuje. Wszystkie znajdują się we wschodniej części Polski, a najwięcej ich w dorzeczu Narwi, które obejmuje także Biebrzę.
Minóg ukraiński na swoje siedliska wybiera rzeki i strumienie, zarówno nizinne, jak i podgórskie, które mają silny prąd wody i twarde, żwirowo-piaszczyste dno. Lubi wodę dobrze natlenioną i zacienioną. Odpowiadają mu też miejsca, gdzie są rośliny, zatopione gałęzie lub podmyte korzenie rosnących na brzegu drzew. Wszędzie tam znajduje schronienie.
Tarło minogów ukraińskich rozpoczyna się w drugiej połowie kwietnia, gdy temperatura wody osiągnie 8 – 12 stopni, i trwa do pierwszych dni maja. Tarliska znajdują się w wartko płynących odcinkach rzek i strumieni o głębokości nie przekraczającej 30 cm. Niebieskawożółta ikra składana jest w zacienionych dołkach. Po odbyciu tarła minogi giną. Larwy po wykluciu szukają miejsca o spokojniejszym prądzie i zagrzebują się w miękkim dnie. Tam żyją 4 – 5 lat, potem przeobrażają się w osobnika dorosłego.
Minogi ukraińskie są tak rzadkie, że zostały wpisane do Polskiej Czerwonej Księgi Zwierząt (zawiera ona wykaz wszystkich gatunków, którym grozi wyginięcie). Przypuszcza się, że dorosłych minogów ukraińskich żyje u nas nie więcej niż kilkanaście tysięcy.
