Kanapką wędkarze nazywają kilka różnych przynęt założonych na jeden haczyk. Są one skuteczniejsze od przynęt podawanych pojedynczo. Warto po nie sięgnąć zwłaszcza wtedy, kiedy ryby słabo biorą. Często zdarza się na przykład, że leszcze nie interesują się kukurydzą lub czerwonymi robakami założonymi na haczyk oddzielnie, natomiast bardzo chętnie chwytają zrobioną z nich kanapkę.
Najczęściej do sporządzania kanapek używa się białych robaków, czerwonych robaków, kukurydzy, pęczaku, ciasta, pszenicy i poczwarek. Białe robaki, oprócz wabienia ryb, spełniają w kanapce także inną funkcję: utrzymują na haczyku różne delikatne przynęty (np. makaron, czerwonego robaka, poczwarkę), które bez tego zabezpieczenia spadłyby z niego podczas energicznego wyrzutu.
Kanapka pozwala też zwiększyć wyporność przynęt. Ma to duże znaczenie, gdy łowimy na miękkim dnie. Strzępek chleba lub ziarno kukurydzy założone obok białych bądź czerwonych robaków nie pozwoli kanapce pogrążyć się w mule. Dołożona do białych lub czerwonych robaków pływająca skórka chleba spowoduje, że będą się one unosić nad dnem.
Z kanapek można tworzyć różne kombinacje barwne, które na tle dna szybko zwrócą na siebie uwagę ryb, podobnie jak żywy, wijący się robak z przynętą nieruchomą. Konserwowa kukurydza z czerwonym robakiem jest dobra na leszcze, liny i karpie, a pszenica z białym robakiem na płocie, ale chętnie biorą na nią także liny i karasie. Unosząca się nad dnem skórka chleba z białym robakiem stanowi dobrą przynętę na liny, karpie i duże płocie. Skórkę z czerwonym robakiem bardzo lubią liny, ale biorą na nią także karpie. Wiosną i jesienią warto do kanapek dołożyć larwy ochotki.
Kanapki można stosować także w zestawie włosowym razem z kulkami proteinowymi, maskując haczyk robakami albo kukurydzą. Jan Loranc łowiący karpie w Jeziorze Żywieckim jest pewien, że na taką przynętę ma dużo więcej brań niż na samą kulkę proteinową.
