Śledzie przybrzeżnej strefy trzymają się do września. Jest ich bardzo dużo. Najwięcej się ich łowi z główek portowych falochronów, a najlepsza pora to przedświt i długi czas po zachodzie słońca. Wtedy bowiem śledzie są najbliżej brzegu.
Do łowienia śledzi używa się specjalnych zestawów, pięciohaczykowych. Z jednej strony obciąża się je ołowiem, z drugiej wiąże się do linki głównej. Na haczykach są plastikowe wabiki i to śledziom zupełnie wystarcza, by się nadziać na groty, bo pływają w tak ogromnych ławicach. Dlatego wszystko, co w nie trafi, a choć trochę przypomina pokarm, jest atakowane.
Ławice śledzi podpływają tak blisko pod falochrony, że wystarcza z kamiennych przyczółków opuścić w pionie zestaw, poszarpać nim chwilkę i kilka śledzi jest na haczykach. Pewniejsze jednak jest dalekie zarzucanie zestawu, bo penetruje się większy obszar dna i toni.
Wystarczy popatrzeć, na jaki sprzęt ciągną śledzie wędkarze stojący na główkach. Najczęściej łowią szklanymi, tanimi teleskopami. Takie są najlepsze, bo poddają się w momencie wymachu, a przy wyrzucie działają jak katapulta. Dzięki temu, na odległości rzutu, zdobywa się kilka metrów więcej. Podczas holu też są lepsze od sztywnych kijów, bo miękko amortyzują i nie gubi się śledzi z haczyków.
Zestaw śledziowy obciąża się oliwkami ołowianymi od 50 do 80 gramów. Zarzuca się go, czeka, aż opadnie na dno i ściąga w jednostajnym tempie. Kiedy pierwszy śledź się zaczepia, zatrzymuje się zestaw w miejscu, bo na pewno w najbliższej okolicy jest dużo innych śledzi. Brania kolejnych ryb wyczuwa się jako delikatne szarpnięcia.
Kiedy śledzi jest bardzo dużo, w godzinę można ich nałowić całe wiaderko.
