Za oceanem dużym uznaniem cieszą się miękkie przynęty w kształcie dżdżownic, jaszczurek, krabów, raków lub ośmiornic. Jak twierdzą amerykańscy wędkarze, są skuteczne na tamtejsze bassy, okonie, pstrągi, sandacze i szczupaki. My do tych dziwacznych przynęt odnosimy się z rezerwą. Chyba głównie dlatego, że nie potrafimy ich odpowiednio zbroić i prowadzić.
Firma Storm, w Polsce znana jako producent woblerów i plastykowych rybek, robi także gumki imitujące różne inne wodne zwierzęta. Wszystkie są wykonane z bardzo trwałego silikonu, nasączone substancją wabiącą (zapach anyżu) i odporne na słoną wodę. Ostatnio przynęty Storma wzbogaciły się o kolorystykę holograficzną i grzechotki umieszczone wewnątrz korpusów. Zbroi się je mało u nas znanymi systemikami, na które składają się nietypowe haki i ciężarki. Wszystko po to, żeby sztuczny robak lub gąsienica zachowywały się w wodzie jak najbardziej naturalnie, do złudzenia naśladowały ofiary rybich drapieżców. Sądzę, że amerykańskie sposoby zbrojenia warte są upowszechnienia, bo to działa.
Dżdżownice z ogonkiem albo gąsienice amerykańscy specjaliści radzą zbroić systemikiem Texas. Ciężarek w kształcie pistoletowej kuli nawleka się na żyłkę i stopuje koralikiem, zwykle czerwonym. Swobodnie zawieszony ołów podczas rzutu styka się z przynętą, oddala się zaś od niej przy poderwaniu. Dzięki temu zestaw się nie plącze, rzuty są długie, a przynęta w wodzie zachowuje się bardzo naturalnie. Ciężarek można też w dowolnym miejscu unieruchomić, klinując go kawałkiem patyczka, np. wykałaczki.
Odpowiednio wyprofilowany hak należy wbić w przód przynęty tak, żeby grot był schowany w korpusie, co chroni przed zaczepami. W wersji delikatnej (Finesse Worm), stosowanej głównie do zbrojenia imitacji martwych rybek, warto z ciężarka zrezygnować, bo sama przynęta jest wystarczająco ciężka i da się ją rzucić na odpowiednią odległość. Tak uzbrojoną gumkę śmiało można wpuścić w największy gąszcz roślin.
Robaki na systemiku Texas wlecze się po dnie albo spławia przy powierzchni (wersja bez obciążenia). Pojedynczy hak umieszczony z przodu przynęty zupełnie wystarcza, nie trzeba zakładać dodatkowych haczyków ani kotwic. Amerykanie już dawno temu zbadali, że długie przynęty drapieżniki zawsze atakują od głowy.
Systemem Carolina uzbraja się duże (nawet 25 cm) pływające jaszczurki. Żeby przynęta unosiła się w toni, stosuje się przypon o długości od 40 do 60 cm. Krótszy na dnie czystym, dłuższy na zarośniętym lub pokrytym zaczepami. Ciężarek (oliwka, kula pistoletowa) jest umieszczony na żyłce głównej nad krętlikiem. Koralik chroni węzeł przed uszkodzeniem, do którego mogłoby dojść, gdyby przynęta została mocno poderwana lub silnie uderzyła w dno. Jaszczurkę, wlokąc ciężarek po dnie, prowadzi się w tempie raczej jednostajnym i od czasu do czasu silnie podszarpuje. Można też dżigować agresywnie.
W USA bardzo popularną przynętą są imitacje dżdżownic.
Do ich zbrojenia w łowiskach mulistych lub z dużą ilością zaczepów służy systemik Drop Shot. To po prostu nasz boczny trok z ciężarkiem umieszczonym 30 – 60 cm poniżej przynęty. W rzekach najbardziej naturalnym sposobem prezentowania robaków jest ciąganie ich po dnie sposobem Split Shot z przyponem o długości 30 – 50 cm oraz kulistym ciężarkiem. Dżdżownicami można łowić także w pionie. W ten sposób penetruje się wszelkie doły, jamy w burtach, oczka wolnej wody między roślinami lub konarami zatopionych drzew. W takich sytuacjach najlepiej je przebić haczykiem pośrodku i zapuszczać w interesujące miejsca. Na przemian opuszczane i unoszone, falują w wodzie, stając się łatwym kąskiem dla odpoczywających w kryjówkach drapieżników.
Z całej serii przynęt dziwacznych w Polsce przyjęły się tylko raczki. Uznano nawet, że są one bardzo skuteczne na żerujące przy dnie okonie. Storm zaleca uzbrajać je od tyłu w okrągłe główki (system Hot Craw). Ważne jest, żeby podwijać im ogonki, wtedy raczek przyjmie typową dla siebie pozycję obronną: stanie na ogonie i uniesie szczypce. Raczka się wlecze lub skacze nim po dnie.
BB
