W wielu małych jeziorach atrakcją wędkarską są sztucznie wprowadzone pstrągi tęczowe. W rejonach podgórskich, pstrągi potokowe, które spływają do nowo powstających zbiorników zaporowych i tam przyjmują postać osiadłą – troci jeziorowej.
Oba gatunki pstrągów dorastają w takich warunkach do dużych okazów, bo w stojącej wodzie świetnie polują będąc o wiele lepszymi pływakami od każdego innego gatunku ryb. Zacięte walczą długo i zawzięcie. Potrafią wystrzelić jak strzała ku powierzchni wody, wyskoczyć ponad nią i natychmiast znów uciec w głębinę.
Znaleźć je nie jest trudno, ponieważ mają wyraźnie określone upodobania. Najchętniej przebywają w wodzie o temperaturze od 11 do 14 stopni Celsjusza (są aktywne już przy ośmiu stopniach, lecz wtedy żerują jeszcze dość niemrawo, a tak w ogóle zaczynają żerować na poziomie interesującym wędkarza od 4 stopni). Nie lubią jaskrawego światła. Z cienia lepiej im się atakuje, bo są niewidoczne. Wędkarz znajdzie je więc po zacienionej stronie jeziora lub w takich miejscach, gdzie dno tworzy raptowne uskoki. Nie są to jedyne wskazówki. Pstrągi na pewno będą tam, gdzie jest ich ulubiony pokarm, tzn. ukleje i małe płotki. Wypatrzyć ten drobiazg w wodzie to dla wędkarza nie powinien być żaden problem.
Pstrągi zachowują się podobnie jak drapieżniki lądowe. Przez większość dnia potrafią leniwie pływać pod ławicą ryb lub odpoczywać przy dnie, ale gdy jakaś ryba na moment się odłączy, jest natychmiast atakowana.
Pstrągi w wodach stojących żerują najaktywniej w bladym świetle, najczęściej wcześnie rano, rzadziej wieczorem. Polują samotnie nie gromadząc się w zwarte stada, ale że mają podobne wymagania, przebywają w tych samych rejonach tworząc luźne skupiska. Kto zatem złowi jednego pstrąga, może być pewny, że w pobliżu jest ich więcej.
(wR)
