sobota, 15 lutego, 2025
Strona głównaPoradnik JunioraDRGAJĄCA SZCZYTÓWKA

DRGAJĄCA SZCZYTÓWKA

Feedery są przeznaczone do wędkowania z koszyczkiem zanętowym. Najczęściej mają długość 3,3 m lub 3,6 m i są wyposażone w dwie węglowe szczytówki. Wędziska te dzieli się na klasy, które odpowiadają masie wyrzutu:

Wędziska typu drgająca szczytówka są w ogromnym wyborze. Jest to odpowiedź producentów na duże zainteresowanie wędkarzy tą techniką połowu. Na początku, to znaczy kilkanaście lat temu, było tylko parą modeli, które można było posegregować dość czytelnie. Dzisiaj cechy poszczególnych modeli zostały tak dokładnie wymieszane, że niektóre kije trudno jednoznacznie sklasyfikować. Nie uważamy za sensowne, by dwa takie same wędziska nazywać odmiennie, tylko dlatego że różnią się liczbą wymiennych szczytówek lub ich miękkich końcówek. Uznaliśmy, że wędziska, których zadaniem jest sygnalizowanie brań poprzez wychylenia (drgania) szczytówki, najprościej jest podzielić na pickery i feedery.

Pickery mają masę wyrzutową do 20 – 30 g i są najczęściej produkowane w dwóch długościach: 2,7 i 3,0 m, mają trzy wymienne końcówki szczytówek o różnej twardości wykonane z włókna szklanego lub węglowego. Stosuje się do nich prawie wyłącznie obciążenie ołowiane. Tylko w wyjątkowych sytuacjach używa się lekkich koszyczków do białych robaków.
Feedery są przeznaczone do wędkowania z koszyczkiem zanętowym. Najczęściej mają długość 3,3 m lub 3,6 m i są wyposażone w dwie węglowe szczytówki. Wędziska te dzieli się na klasy, które odpowiadają masie wyrzutu:

Light (lekkie) – do 70 g,
Medium (średnie) – do 100 g,
Heavy (ciężkie) – do 120 g.


Ważną cechą wędzisk przeznaczonych do tej metody łowienia jest sztywność. Łowienie bowiem na odległość przekraczającą 20 m, kiedy duża część żyłki zanurzona jest w wodzie i do zacięcia trzeba użyć znacznej siły, wymaga  szczególnie mocnego i sztywnego dolnika. Ponadto kijem ze sztywnym dolnikiem  zarzuca się celniej i wygodniej.


KOŁOWROTEK
Ważne jest tylko to, żeby płynnie hamował. Może być stary i klekotać, może nie mieć szpuli dalekiego rzutu – to są sprawy drugorzędne. W ciągu jednego dnia wykonujemy kilkadziesiąt, a nawet kilkaset wyrzutów. Mechanizm kołowrotka poddany jest dużym obciążeniom szczególnie przy ściąganiu koszyczków. Dlatego kołowrotki powinny być albo solidne, albo na wykończeniu, żeby nam nie było żal, gdy się rozlecą.

ŻYŁKA i HACZYK
Żyłka powinna być gruba, 0,20, a nawet 0,25 mm. Chodzi przy tym nie o jej aż tak dużą wytrzymałość, lecz o małą rozciągliwość. W chwili zacięcia na dnie leży ołowiany ciężarek lub koszyczek zanętowy i to właśnie te części zestawu dają największy opór, a wyeliminować ich nie można. Pozornie dobrym rozwiązaniem jest wiązanie cienkich haczyków. Niestety w trakcie holu ryby z nich często spadają. Dlatego należy używać haczyków grubych, nawet kutych, z krótkim trzonkiem, i dbać o to, by zawsze były ostre.
OBCIĄŻENIE. Przy jego doborze obowiązuje prosta zasada: musi być na tyle duże, żeby można było napiąć żyłkę nie przesuwając zestawu. Do pickera na wody stojące stosuje się oliwki lub gruszki z oczkiem albo krętlikiem, a na wody płynące ciężarki podobne w kształtach, ale spłaszczone.

Obciążenie do pickera powinno być montowane na bocznym troku, nawet krótkim. Wystarczy agrafka z krętlikiem. Takie rozwiązanie zapewnia dobrą sygnalizację brań i biorącej rybie stawia mały opór. Z doświadczeń moich i kolegów wynika, ze stosowanie rurek antysplątaniowych lub mocowanie obciążenia bezpośrednio na żyłce wyraźnie pogarsza skuteczność łowienia.

KOSZYCZKI ZANĘTOWE
Są ich dwa typy: zamykane, służące do białych robaków i rozpuszczalnych granulatów, oraz otwarte, które się wypełnia zanętą gruntową. Jedne i drugie można dociążać taśmą ołowianą.

PODPÓRKI
Jest to bardzo ważna część sprzętu winkelpickerowca. Mają za zadanie mocno trzymać wędzisko, nie uginać się pod byle ciężarem, dać się wygodnie wbić w każde podłoże oraz pozwolić na łatwe i szybkie zdjęcie wędziska w momencie brania. Tak zwane widełki z przystankiem (fot. 1) umożliwiają zacięcie w bok w sytuacjach, kiedy się wędkuje na płytkim łowisku i niedaleko od brzegu.


PRZYNĘTY
Używa się takich przynęt, które ryby szybko połykają. Są nimi: białe robaki, małe gnojaki, kukurydza konserwowa i groch.

NĘCENIE I PRZYNĘTA
W wodzie stojącej różnica w wadze zanęty i przynęty nie odgrywa znaczącej roli, w rzece jest istotna. Lekką zanętę prąd wody wypłucze i ryby wyniosą się z łowiska. Groch jest ciężki, dobrze osadza się na dnie, ale założony na haczyk utrudnia zacięcie. Dlatego w rzekach nęci się grochem, a na haczyk zakłada kukurydzę. Inny przykład: białe robaki powinny być na haczyku, ale nęci się pęcakiem (po zaparzeniu musi być dokładnie przepłukany ze śluzu, żeby nie lepił się w grudki).

Poprzedni artykuł
Następny artykuł

ZOSTAW ODPOWIEDŹ

Proszę wpisać swój komentarz!
Proszę podać swoje imię tutaj

- Advertisment -

Most Popular

Recent Comments