Na mrozie każda żyłka traci na wytrzymałości. Problemy z wytrzymałością węzłów mają także ci wędkarze, którzy łowiąc w zimie stosują specjalne żyłki. To normalne. Koopolimery, z których zbudowane są żyłki, w większym lub mniejszym stopniu muszą reagować sztywnięciem na niską temperaturę. Oczywiście o wiele mniej twarde robią się żyłki specjalistyczne, zimowe, ale stosując do nich węzły, takie jak do innych żyłek w okresie letnim, można się rozczarować.
Pierwsza rada to wypróbowanie odpowiedniego węzła do konkretnej żyłki. Każda żyłka “lubi” swój węzeł, a ten wytrzymały, zrobiony w domu, nie zawsze zachowuje się tak samo na mrozie.
Druga to pomysł na wplecenie w węzeł żyłki. Na rysunkach przedstawiony jest prosty, dobry węzeł o nazwie Palomar. W ostatnim etapie jego wykonywania należy równolegle z główną żyłką wpleść kawałek innej żyłki i dopiero wtedy powoli zaciągać. Po zaciągnięciu końce żyłki należy obciąć pozostawiając niewielkie końcówki. Wytrzymałość takiego węzła bardzo wzrasta z tego powodu, że dodatkowa żyłka zmniejsza załamania głównej żyłki. Pomysł ten zdaje egzamin także przy innych prostych węzłach, w których żyłka narażona jest na samościnanie się.
Trzecia rada to taka, aby nie zaciągać mocno węzła. Pierwsze zaciągnięcie najlepiej zrobić trzymając węzeł w ustach, a kolejne zaciągnięcie niech zrobi się samo w wodzie, na zaczepie lub rybie.
(KK)
