Soła jest prawobrzeżnym dopływem górnej Wisły. Ma 89 km długości. Wypływa w Beskidzie Żywieckim. W górnym biegu ma charakter górskiego potoku. Pomiędzy Żywcem a Kętami zbudowano na niej zespół zbiorników retencyjnych: Tresnę, Porąbkę i Czaniec. Dzięki zbiornikom poziom wody w środkowym i dolnym biegu rzeki jest stały, nie zależy bezpośrednio od opadów i roztopów. Rzadko też zdarzają się tu charakterystyczne dla górskich rzek duże zmętnienia wody.
Soła uchodzi do Wisły na przedmieściach Oświęcimia. Niespełna kilometr przed ujściem przegradza ją kilkumetrowy jaz. Przyujściowy odcinek poniżej jazu ma charakter typowo nizinny. Jest szeroki na około 30 m, ma do 2 m głębokości, woda płynie bardzo wolno, w niektórych zakolach stoi. Na brzegach, stromych i trudno dostępnych, rosną drzewa i krzaki. Dno jest muliste, tylko miejscami piaszczyste albo żwirowate. Zwłaszcza wiosną jest to doskonałe łowisko podchodzących z Wisły kleni, jazi, płoci, leszczy i okoni. W nurcie trafiają się brzany, a w najgłębszych dołkach sumy.
Szerokość Wisły przy ujściu Soły nie przekracza 40 m. Dno pokrywa żwir. Główny wiślany nurt o głębokości około dwóch metrów płynie tuż przy prawym brzegu. Najlepszym stanowiskiem wędkarskim jest obszerny cypel po lewej stronie ujścia. Wędkarze zarzucają stamtąd gruntówki w wiślany nurt, gdzie gromadzą się stada brzan, kleni, świnek i cert. Zdarzają się także pojedyncze sumy i karpie. Ryby trzymają się prawej strony Wisły, bo wzdłuż lewego brzegu płynie bardzo zanieczyszczona woda z wpadającej kilometr wyżej Przemszy. Wędkarze łowiący na przepływankę wybierają spokojny nurt Wisły tuż poniżej ujścia.
W mulistych wodach Soły, przy ujściu, na lekkie gruntówki biorą płocie i leszcze, a na spining lub żywca – szczupaki i sumy, ale z rzadka. Najlepiej łowi się przy średnim lub lekko podniesionym poziomie Wisły. Wtedy powstaje cofka i ryby wchodzą w ujście Soły. Przy wysokim poziomie wody w Sole najrybniejszym łowiskiem staje się połączenie nurtów obu rzek.
(J)
