Drawno jest małym malowniczym miasteczkiem w powiecie choszczeńskim. Wokół, w promieniu
15 km, znajduje się kilkanaście jezior, a wśród nich Adamowo, Grażyna, Piaseczno, Inster i Dominikowo Wielkie.
JEZIORO ADAMOWO
Adamowo, swoim północnowschodnim brzegiem graniczące z Drawnem, znajduje się na biegu Drawy. Jego powierzchnia wynosi 120,4 ha, długość 3025 m, szerokość 650 m, głębokość maksymalna 34,4 m. Od wschodu jest połączone z jeziorem Grażyna (75,8 ha). Ponadto zasilają je trzy mniejsze cieki. Są to: Bagnica – zanieczyszczona ściekami z okolicznych gospodarstw, latem wysycha; Sitna – czysty, leśny strumień; Ciek Leśny łączący Adamowo z jeziorem Krzywy Róg (32 ha). Od południa wpada do niego rów melioracyjny. Wylotami burzowymi przedostają się do jeziora ścieki bytowe.
Adamowo dzieli się wyraźnie na dwie części. Część pierwsza, przepływowa, przylegająca do miasta, ma płaskie brzegi, mało urozmaicone dno i niewielką głębokość. Część druga, nieprzepływowa, jest głęboka, a jej brzegi są strome. Przezroczystość wody znacznie ograniczają zakwity glonów. Brzegi obu części akwenu są gęsto porośnięte roślinnością zanurzoną i wynurzoną. Piaszczyste dno pokrywają ogromne kolonie racicznicy.
W jeziorze występują leszcze, krąpie, płocie, okonie, szczupaki, węgorze i sandacze. Jeszcze kilkanaście lat temu łowiono również brzany, klenie i świnki. Obecnie rybą dominującą są leszcze. Dość liczne ich stada można spotkać w głębszej, nieprzepływowej części zbiornika. Sami łowiliśmy tam dziesiątki leszczy o wadze od 1,5 do 3 kg, ale widzieliśmy, jak wyciągano sztukę ważącą 5,5 kg. Skutecznym sposobem połowu takich leszczy są wszelkie metody spławikowe. W dni upalne – a jest to na nie najlepsza pora – łowi się je daleko od brzegu (najlepiej tam, gdzie się spławiają), na głębokości 2 – 3 m.
Oprócz leszczy w strefie przybrzeżnej, tuż przy wypływie rzeki z jeziora, przebywają duże ilości różanki i płoci. Płocie osiągają tu nawet pół kilograma. Rosną dobrze, bo żywią się racicznicą. Wędkarze o tym wiedzą i do zanęt dodają zmiażdżone skorupiaki.
Pogarszająca się w jeziorze jakość wody sprawiła, że certy, brzany i świnki wycofały się do rzeki. Sandaczy jest już bardzo mało, nie pomogło nawet zarybianie. Wzrasta za to ilość szczupaków, o czym świadczą połowy uzyskiwane przez miejscowych wędkarzy. Kilka lat temu w rozlewisku Drawy, znajdującym się tuż za jej wypływem z jeziora, złowiono szczupaka o wadze 9 kg. Sztuki od 1 do 3 kg są łowione dość często, przeważnie na żywca. W jeziorze jest sporo węgorzy, miejscowi wędkarze łowią je na filety z ryb.
Gospodarzem Adamowa jest miejscowe koło wędkarskie, które zarybia jezioro różnymi gatunkami ryb.
JEZIORO GRAŻYNA
Jezioro Grażyna od zachodu sąsiaduje z Adamowem. Przez nie też przepływa Drawa. Te dwa jeziora stanowiły kiedyś jeden zbiornik, ale usypany przez Niemców wał, po którym biegnie droga, podzielił go na dwa akweny. Tuż obok przesmyku jest stanica wodna PTTK z dużą plażą. Grażynę otaczają łąki i pola uprawne. Z najstarszej części miasta, z Góry Zamkowej, roztacza się widok na oba jeziora. Za miejsce widokowe można również uznać drogę w kierunku Święciechowa. Gruntowy trakt obok nadleśnictwa prowadzi do małego pola biwakowego znajdującego się blisko rzeki.
I to jezioro ma skłonność do długotrwałych zakwitów. Podobna też jest ich przyczyna: spływ ścieków bytowych. Mimo to jego woda jest zaliczana do II klasy czystości. Brzegi Grażyny są porośnięte gęstym pasem szuwarów i oczeretów, wśród których na uwagę, ze względu na swoje piękno, zasługują kosaciec żółty, strzałka wodna, czermień błotna i niezapominajka błotna. Na dnie zalega gruba warstwa osadów mulistych.
Grażyna, podobnie jak Adamowo, jest w stanie postępującej eutrofizacji. Porośnięta strefa przybrzeżna (litoral) stale się powiększa, co stwarza dogodne warunki do bytowania i rozmnażania niektórych gatunków ryb (szczupak, lin, płoć, wzdręga, leszcz). Pod względem rybackim jest to typowy zbiornik linowo-szczupakowy. Jeszcze kilka lat temu linów było tu bardzo mało, dzisiaj jest to jeden z gatunków najczęściej poławianych. Podczas porannej wyprawy na lina wędkarzowi niemal zawsze towarzyszą wydry, które nic sobie nie robią z obecności człowieka. Złowienie szczupaka nie jest zbyt trudne. W Grażynie, jak w większości jezior przepływowych, jest sporo węgorzy. Sumów jest mniej i coraz rzadziej opowiada się o złowionych okazach ważących więcej niż 20 kg. Wieczorową porą warto wybrać się na rozlewisko Drawy znajdujące się w odległości 200 m od jeziora. W jego zagłębieniach, na kukurydzę albo pęczak, można złowić całą siatkę krasnopiór.
JEZIORO PIASECZNO
Jezioro Piaseczno jest dla wędkarzy atrakcyjne ze względu na bogactwo ryb oraz na walory przyrodnicze i krajobrazowe. Ma powierzchnię blisko 45 ha, długość 1200 m, szerokość 490 m, maksymalną głębokość 4 m. Według klasyfikacji rybackiej najbliżej mu do typu linowo-szczupakowego. Obficie rośnie tu wywłócznik kłosowy, rogatek sztywny i rdestnica grzebieniasta, co stwarza dobre warunki dla ryb związanych ze strefą przybrzeżną (litoralem). Woda jest dość przezroczysta, a o jej czystości świadczy występowanie mszywiołów, osiedlających się na podwodnych roślinach, oraz szczeżui spłaszczonej. W jeziorze jest dużo larw ochotki, ślimaków, pijawek i innych owadów, więc tutejsze ryby pokarmu mają pod dostatkiem.
W tym jeziorze najchętniej łowi się szczupaki. Kilka lat temu kłusownicy niemal doszczętnie je wytępili. Sytuację poprawiło ponowne zarybianie i wprowadzony na trzy lata zakaz połowu tych ryb z łodzi. W ubiegłym roku, nurkując w jeziorze, co kilka metrów widzieliśmy szczupaki skryte w roślinach. Nie były wprawdzie duże, ale to dobrze rokuje na przyszłość. Do ładnych rozmiarów dorastają tu – i są chętnie poławiane – liny, karasie, wzdręgi, okonie i płocie.
Niewielka struga łączy Piaseczno z Krzywym Rogiem, ryby mogą więc między tymi zbiornikami swobodnie przepływać. W ten sposób w Piasecznie osiedlił się węgorz, na razie jest go jednak niewiele.
JEZIORO INSTER
To jezioro nie posiada planów batymetrycznych.
Jezioro Inster (inne nazwy: Mszanek, Jezioro Środkowe) znajduje się w gminie Drawno dwa kilometry na wschód od Nowej Korytnicy. Ma 21 ha, długość 800 m, szerokość 300 m, maksymalna głębokość wynosi 15 m. Od zachodu jest połączone niewielkim ciekiem z Jeziorem Szerokim. Ciek ten przepływa jeszcze kolejno przez jeziora Krzywe Dębsko i Dominikowo, gdzie łączy się z rzeką Słopicą.
Inster leży w rynnie polodowcowej. Ma kształt wydłużonego owalu o słabo rozwiniętej linii brzegowej. Wschodni brzeg jest płaski, południowy i północny dość stromy. W części zachodniej, poprzez wąski przesmyk, przechodzi w małe jeziorko o długości około 120 m i szerokości 50 m. W części środkowej znajduje się 9,5-metrowy głęboczek. Stoki jeziora od strony północnej i południowej mają spadki umiarkowane, od zachodu łagodne, w części wschodniej występują rozległe płycizny. Przy brzegach jest piasek, tylko miejscami muł. Woda, nawet w środku lata, ma przezroczystość około 4,5 m.
Szuwar trzcinowy pokrywa zaledwie 10% linii brzegowej. Szerokość pasa trzcin nie przekracza 5 m. Wokół całego jeziora na styku z wodą rośnie wąski pas turzyc. Duża ilość i różnorodność roślin zanurzonych sprawia, że rybostan zbiornika jest dość bogaty, dużo jest zwłaszcza ryb młodych. Łowi się tu płocie i szczupaki, a także leszcze, liny i okonie. Z analiz PZW wynika, że wśród dużych ryb, złowionych w ciągu ostatnich 15 lat, najwięcej było szczupaków i linów.
JEZIORO DOMINIKOWO
Jezioro Dominikowo to typowy zbiornik polodowcowy o wydłużonym kształcie. Jego powierzchnia wynosi 70 ha, długość 1740 m, głębokość średnia 9,3 m, maksymalna 16,5 m. W pobliżu jeziora biegnie droga Drawno – Dobiegniew. Dobry dojazd do wody, a w zasadzie do piaszczystej plaży, prowadzi przez wieś Dominikowo. Obok stoją domki ośrodka wypoczynkowego, a w lesie pojedyncze dacze. Pozostałe brzegi otaczające jezioro mają miejscami strome skarpy i są porośnięte gęstym lasem. W północnej części akwenu występują bardzo bujne trzcinowiska, które przy dopływie tworzą długi zielony półwysep.
Woda jeziora jest przezroczysta i dość czysta (II klasa). Jezioro zasila wąska i płytka struga o długości 600 m wypływająca z jeziora Krzywe Dębsko.
Dominikowo jest typowym zbiornikiem leszczowym. W odległości kilkudziesięciu metrów od brzegu niemal wszędzie można liczyć na dość duże leszcze. Najczęściej łowi się je tu na zestawy gruntowe. Spotykane drapieżniki to szczupaki i okonie. W zarośniętych częściach strefy przybrzeżnej, po odpowiednim przygotowaniu łowiska i zanęceniu, są szanse na medalowego lina.
Oprócz udanych połowów ten region proponuje wiele atrakcji turystycznych. Spływy kajakowe Drawą, piękne krajobrazy, a wszystko w dzikiej jeszcze przyrodzie w pobliżu Drawieńskiego Parku Narodowego.
Robert Czerniawski
Przemysław Czerniejewski
