Płocie mogą żerować w szerokim zakresie temperatur od 0 do 30 st. C, jednak latem robią to z największym zapałem.
Zależnie od tego, jak ciepła jest woda, wybierają różne rodzaje pokarmu. Poniżej 5 i powyżej 20 st. wolą zjadać pokarm mięsny, od 5 do 15 st. martwą materię organiczną leżącą na dnie, a od 15 do 20 st. pokarm roślinny. Taką właśnie temperaturę woda osiąga zwykle w czerwcu, dlatego dopiero od tego miesiąca warto zacząć łowienie na przynęty roślinne.
Ochota jednak nie zawsze idzie w parze z możliwościami. Płocie chciałyby teraz jeść pokarm roślinny, ale tam, gdzie przebywają, może go brakować, a poza tym zawsze muszą zjadać bardziej wartościowy pokarm zwierzęcy. W czerwcu przebywają w różnych strefach jeziora, zatem także ich dieta jest urozmaicona. Na pokarm czerwcowych płoci składają się najczęściej, oprócz dobrze już rozwiniętych glonów i innych roślin wodnych, także larwy ochotek, ślimaki, małże i planktonowe skorupiaki.
Ślimaki, drobne małże (np. racicznice) i larwy ochotek zjadają przede wszystkim płotki większe (mające powyżej 18 cm), które żerują dość głęboko przy dnie. Glony i inne rośliny, głównie moczarkę, rogatka, niektóre gatunki rdestnic, ramienice (rośliny występujące w czystych jeziorach na większych głębokościach) zjadają głównie płotki średniej wielkości (10 – 18 cm), przebywające w pobliżu brzegów lub nieco głębiej (ok. 4 – 7 m).
Rośliny mogą stanowić nawet ponad połowę ich diety, ale uzupełniają ją pokarmem zwierzęcym. Zwykle są to ślimaki, małże lub larwy ochotek. Płocie małe, poniżej 10 cm, mogą żerować w pobliżu brzegów, wówczas zjadają głównie larwy ochotek lub drobnych chruścików. Te zaś, które pokarmu szukają w wodzie otwartej, jedzą planktonowe skorupiaki, najczęściej dafnie lub oczliki. Gdy te drobne organizmy się gwałtownie rozmnożą, co w wielu eutroficznych zbiornikach zdarza się często, mogą przyciągnąć do tej strefy jeziora także duże płocie. Wtedy w głębinowej strefie jeziora dużych płoci może być mniej niż było ich tam na wiosnę.
Płocie szukają pokarmu posługując się przede wszystkim wzrokiem. Dlatego żerują prawie wyłącznie podczas dnia, choć w różnych jego porach z różną ochotą. Szczyt jest dwa razy – o świcie i o zmierzchu. Ta prawidłowość pojawia się już wiosną, a w czerwcu jest już bardzo wyraźna. Ale dotyczy to przede wszystkim płoci małych i średnich. Duże sztuki, przebywające na większych głębokościach, gdzie poszukują ślimaków i małży, częściej odżywiają się podczas dnia, bo nie muszą się już tak bardzo obawiać drapieżników.
Nocą prawie wszystkie płocie przebywają rozproszone w pobliżu dna. Trawią w tym czasie pokarm, a ponieważ w cieple proces ten zachodzi szybko, następny dzień rozpoczynają już z pustymi brzuchami i świtem ostro zabierają się do jedzenia.
WBo
