Raba ma długość około 130 km. Wypływa w Gorcach w okolicach Klikuszowej, a uchodzi z prawej strony do Wisły koło wsi Stare Niedary, 3 km poniżej Uścia Solnego.
W dolnym biegu Raba jest rzeką nizinną. Ma szerokość około 20 m. Płynie częściowo uregulowanym korytem otoczonym wałami. Dno jest piaszczysto-żwirowate, miejscami kamieniste, a na wolnych odcinkach muliste. Głębokość wody waha się od 0,5 do 2 m. Dominującymi rybami są klenie, brzany i bolenie średnich rozmiarów. Sporadycznie trafiają się szczupaki, okonie i świnki, a ostatnio także certy. Wiosną do Raby ciągną na tarło stada wiślanych brzan, boleni, kleni, leszczy i cert. Część z nich – najczęściej zdarza się to brzanom – zostaje w Rabie do lata. Od ryb miejscowych, wychowanych w czystej wodzie, można je odróżnić po charakterystycznym „wiślanym zapaszku”.
Na ostatnim 500-metrowym odcinku koryto Raby rozszerza się do 40 – 50 m. Dno pokrywa gruby żwir, a główny nurt płynie prawą stroną koryta. Przyujściowy odcinek opanowały klenie i bolenie. Przy wysokich stanach wody w Wiśle, zwłaszcza kiedy występuje zjawisko tak zwanej cofki, w ujście Raby podchodzą z Wisły płocie, leszcze, sandacze, a czasem także karpie i sumy.
W miejscu, gdzie uchodzi Raba Wisła zatacza łagodny łuk w lewo. Wisła na tym odcinku ma szerokość ok. 80 m i głębokość w nurcie dochodzącą do 4 m. Dno Wisły jest piaszczysto-żwirowate, a z dala od nurtu muliste. Brzegi stanowią kilkumetrowe umocnione skarpy. Przy ujściu Raby lewy brzeg Wisły jest co kilkadziesiąt metrów umocniony główkami. Prawy brzeg, wzdłuż którego płynie główny nurt, umacnia kamienna opaska, która sięga do połowy szerokości koryta Raby. Główki są około 200 m powyżej i poniżej ujścia Raby. Zarówno główki, jak i opaska są częściowo rozmyte. Na przedłużeniu głównego nurtu Raby jest kilkunastometrowa piaszczysta łacha, która raptownie przechodzi w pięciometrowy dół usłany zatopionymi drzewami. Dół ma kilkanaście metrów średnicy i znajduje się na krawędzi wiślanego nurtu.
Nurt opanowały brzany. Na jego poboczach i w klatkach między główkami można łowić ryby spokojnego żeru. Rewiry za główkami i na połączeniu nurtów obu rzek to domena setek grasujących tu boleni. Trudno je jednak łowić z wysokich brzegów, a zejście nad wodę jest równoznaczne ze spłoszeniem ryb. Kryjąc się na cyplu po lewej stronie ujścia Raby można z powodzeniem łowić bolenie czatujące na drobnicę nad zatopioną opaską na krawędzi wiślanego nurtu. Wzdłuż opaski dobrze biorą klenie i sandacze, a największe sztuki wespół z sumami stoją w dole na ujściu Raby. Na zarzuconą tam gruntówkę z 200-gramowym ołowiem i pęczkiem rosówek na haku czasami skusi się też okazały wiślany karp. Głębię najlepiej obławiać gruntówką z prawego brzegu Raby. Można ją także przeczesać ciężkim spiningiem, jednak ryzyko zerwania przynęty na zaczepach jest bardzo duże. Sprawdzają się jedynie twistery z antyzaczepami na kilkudziesięciogramowych główkach. Ryb w dole warto szukać tylko przy niskich i średnich stanach wody. Przy wezbranej Rabie nurt miecie w dół piaskiem z łachy i brania są słabe.
Jarosław Kurek
Od XII wieku dolna Raba była wykorzystywana jako rzeka spławna. Przewożono nią sól kamienną wydobywaną w leżącej nad Rabą Bochni. U jej ujścia do Wisły powstał ośrodek handlu solą bocheńską, zwany Uściem Solnym, który w 1360 roku otrzymał z nadania Kazimierza Wielkiego prawa miejskie. W miarę, jak handel solą tracił na znaczeniu, miasto stopniowo podupadało. Uście Solne utraciło prawa miejskie w 1934 roku.
Do Uścia Solnego można dojechać samochodem drogą nr 964 (Wieliczka – Szczurowa) lub autobusem PKS z Krakowa, Wieliczki, Bochni i Niepołomic. Przy moście w Uściu Solnym skręt w boczną drogę biegnącą wzdłuż lewego brzegu Raby i dalej w prawo w polną drogę prowadzącą do samego ujścia. Na prawą stronę ujścia można dojść pieszo ścieżką ze Starych Niedar.
