Polujące szczupaki kierują się głównie wzrokiem, dlatego światło ma bardzo duży wpływ na jego żerowanie. W środowisku wodnym możliwości wykorzystania wzroku są jednak ograniczone. Wędkarz, który chce łowić szczupaka, typowego wzrokowca, musi się z tymi ograniczeniami liczyć.
Światło przenikające wodę jest silnie rozpraszane i pochłaniane, dlatego im głębiej, tym go mniej. Zależy to przede wszystkim od rodzaju i ilości substancji rozpuszczonych i zawieszonych w wodzie. Mogą to być glony, cząstki podłoża itp. Większość naszych jezior ma wody o małej przezroczystości. W takich zbiornikach już na stosunkowo niewielkich głębokościach panuje półmrok, a w strefie głębinowej jest prawie całkiem ciemno. W większości polskich jezior do głębokości 10 metrów dociera już tylko szczątkowa ilość promieniowania słonecznego.Sprawę komplikuje jeszcze to, że światło różnych barw pochłaniane jest z różną intensywnością. Obserwator, który zanurza się w wodzie (może to być też odpowiedni przyrząd optyczny), najszybciej przestaje widzieć kolor czerwony. W czystej wodzie już na głębokości jednego metra zanika aż 65 proc. promieniowania tej barwy.
Czerwony przedmiot jest dla nas jaskrawy na lądzie, w wodzie jednak już na małych głębokościach może stać się prawie niewidoczny. Najgłębiej dociera światło niebieskie. Jesienią w porównaniu do lata warunki świetlne stale się pogarszają. Dzień staje się krótszy, często występują duże zachmurzenia, a kąt padania promieni słonecznych jest mniejszy. Jedynie przezroczystość wody się zwiększa, bo opadają zakwity glonów.
Wybierając się na jesienne szczupaki trzeba pamiętać, że żerują one dopiero wtedy, gdy natężenie światła przekroczy pewien próg (obserwacje szczupaków w naturze i niewoli wskazują, że noc spędzają one w prawie całkowitym bezruchu). Dlatego w wodzie przezroczystej, a więc i lepiej prześwietlonej, można liczyć na lepszy połów. W takich zbiornikach poranne brania zaczynają się wcześniej i trwają dłużej niż w wodach ciemnych.
