W niskich temperaturach (poniżej 5 st. C) płocie, choć są rybami wszystkożernymi, znacznie chętniej jednak zjadają pokarm zwierzęcy. Wynika to z dwóch powodów. Zimą rośliny są znacznie gorzej trawione i jest ich wówczas znacznie mniej.
W zimowej diecie płoci istotnie więc zwiększa się udział zwierząt. Dotyczy to szczególnie mięczaków, larw owadów i niektórych skorupiaków. W strefie przybrzeżnej, zwłaszcza na początku zimy, szukają ośliczek. Skorupiaki te zjadane są przez cały rok, ale właśnie zimą znacznie częściej niż w pozostałych porach roku. Najwięcej ośliczek zjadają płocie większe, mające powyżej kilkunastu centymetrów długości.
Spośród larw owadów pożeranych zimą charakterystyczne są larwy żylenicy. Dorosłe owady przypominają nieco chruściki, larwy natomiast są członowane i mocno owłosione. Osiągają długość 2 cm i żyją na mulistym dnie, w którym jest dużo materii organicznej. Żeby je schwytać, płocie muszą odwiedzać głębsze wody. Zimą istotnym pokarmem płoci są również larwy ochotkowatych, choć ilość ich jest mniejsza niż w pokarmie z cieplejszych okresów.
Do strefy otwartej wody płocie wybierają się, by chwytać tam skorupiaki planktonowe i larwy wodzieni. Zimą wędrówki tych ostatnich są mniej wyraźne, a głębsze wody mają większą zawartość tlenu niż latem. Dlatego stają się one łatwiejszym łupem płoci, a także innych ryb: stynek, sielaw i okoni.
Larwy wodzieni wędrują na noc do wód płytszych, dzień zaś spędzają w wodzie przy dnie, nawet gdy brakuje tam tlenu. Wszystko po to, żeby uniknąć zjedzenia przez drapieżniki. Mimo to i tak trafiają do żołądków ryb. Dzieje się to o zmierzchu i świcie, wtedy minimalne oświetlenie pozwala je schwytać, gdy się przemieszczają.
(JB)
