Okmin Duży położony jest osiem kilometrów od Suwałk. Ma 115 hektarów, ponad trzy kilometry długości i około 750 metrów w najszerszym miejscu. Głębokość maksymalna wynosi blisko 40 metrów, a średnia 13,4 m. Jest to jezioro rynnowe typu sielawowego z wodą czystą i chłodną. Dobrze łowi się tu z brzegu, ale dostęp do wody utrudniają ogrodzenia domków letniskowych. Jest to plaga ogólnopolska i jak dotąd brak na nią skutecznego lekarstwa, bo kary nie skutkują lub nie są stosowane.
Od strony północnej jezioro (czwarta jego część) jest płytsze i obficie pokryte roślinnością wodną. Reszta jest głęboka, z dnem opadającym stromo już od brzegów. Szczególnie strome spady są koło wsi Osowa. Brzegi są kamieniste, z rzadka porośnięte trzcinami, sitowiem i liliami wodnymi. W spokojnych zatokach rosną skupiska rdestnic i wywłócznika. Dno jest żwirowate, w wielu płytszych miejscach porośnięte moczarką. Wzdłuż brzegów rosną olchy. Gdy stan jeziora jest wysoki, np. wiosną, stoją one w wodzie i wtedy utrudniają łowienie.
W Okminie żyją niemal wszystkie nasze jeziorowe gatunki ryb. Najwięcej jest płoci, leszczy, uklei, okoni i szczupaków. Jest to dobre łowisko. Decyduje o tym łatwy dostęp do wody i spore głębokości już w zasięgu wędki. Najlepsze są zatoki po zachodniej stronie jeziora, wzdłuż drogi Suwałki – Filipów. Całe dno wzdłuż brzegu jest bardzo twarde, dlatego wygodniej jest łowić w spodniobutach. Wodery są mniej komfortowe, bo trzeba ciągle kontrolować głębokość wody.
Spiningistów tu mało. O wiele częściej widuje się wędkarzy, którzy dwie żywcówki z dużymi uklejami stawiają w pół wody na spadzie. Jeżeli brań nie ma, co 15-20 minut je przestawiają. Jest to metoda skuteczna i dlatego najczęściej stosowana. Zestawy trzeba zbroić w przypony, bo na takie same żywce łowią się szczupaki i okonie. Jednak okonie częściej żywca zrywają z haczyka niż się dają na niego nabić.
Ryb spokojnego żeru też szukamy na spadach. Płocie łowi się tu zwykle na baty i spławikówki (ze spławikiem przelotowym). Najczęstsze przynęty to białe robaki i kukurydza. Niewielu wędkarzy zbiera larwy chruścika, tak zwane kłódki, choć to znakomita przynęta niemal na wszystkie gatunki ryby. Wystarczy postać chwilę w bezruchu w wodzie po kostki pod olchą. Zobaczymy, że niektóre leżące na dnie patyki się ruszają, bo swoje domki porobiły w nich larwy owadów. To właśnie owe doskonałe kłódki.
Leszcze, jak wszędzie, łowi się niemal wyłącznie na sprężynę, a przecież jezioro wręcz zaprasza, żeby leszcze i inne ryby spokojnego żeru długo nęcić w jednym głębokim miejscu.
Ponieważ dostęp do wody jest dobry, spadki dna duże, a roślinność uboga, spiningowanie z brzegu to najskuteczniejsza tu metoda połowu ryb drapieżnych. Z wiarygodnych źródeł wiadomo, że łowiono tu szczupaki, których waga przekraczała 15 kilogramów.
Na stromych spadach trzeba przynętę odpowiednio prowadzić. Obrotówkę lub wahadłówkę można bardzo wolno przeciągać metr nad dnem. Można też łowić w opadzie, czyli na przemian przynętę podciągać, a potem opuszczać ją na napiętej żyłce. Używając tego sposobu warto kotwice udekorować twisterem. Spowalnia on opad i tym samym pobić jest więcej.
Jezioro jest pełne szczupaków toniowych i takich samych okoni, więc duże woblery imitujące sielawę lub okonia to najlepsze przynęty trolingowe. Echosondą należy szukać stad sielawy lub białej ryby i skupiska te obławiać przynętą prowadzoną na odpowiedniej głębokości. Utrudnieniem mogą być nieoznakowane sieci. Zazwyczaj stoją one w pobliżu brzegów i w trollingu na toniach nie przeszkadzają.
Okmin jest doskonałym miejscem na biwakowy wypoczynek w okresie wakacji. Natomiast dla wędkarzy najlepsza pora to październik i listopad, gdy trą się sielawy.
Dojazd
Z Suwałk jedziemy drogą nr 652 na Filipów. Na ósmym kilometrze skręcamy w prawo do miejscowości Osowa i wjeżdżamy na żwirową drogę, która prowadzi wzdłuż jeziora. Jest tam plaża i miejsce, gdzie można zwodować łódź. Jadąc wzdłuż jeziora można w kilku miejscach znaleźć dojście do wody, ale należy to uzgadniać z gospodarzami łąk.
Andrzej Radaszkiewicz
