Metoda frangielska stanowi połączenie odległościówki z pełnym zestawem. Pochodzi prawdopodobnie z Francji i dość szybko rozprzestrzeniła się na całą Europę Zachodnią.
Frangielka to łowienie na bezprzelotkowy kij teleskopowy z pełnym zestawem ze spławikiem typu waggler. Zastosowanie bata z wagglerem znakomicie sprawdza się na wodach stojących podczas wiatru. W tradycyjnej metodzie pełnego zestawu wiatr zwykle ściąga go i wyprowadza z pola nęcenia. W metodzie frangielskiej w zasadzie nie ma takiej możliwości, ponieważ żyłkę zatapia się zaraz po zarzuceniu. Wystarczy tylko zanurzyć szczytówkę i pociągnąć bat lekko do siebie.
Jeszcze jedną zaletą frangielki jest to, że za każdym razem rzuca się zestawem zza głowy. Trafia więc w to samo miejsce. Odporność metody na wiatr sprzyja łowieniu dużych leszczy, które lubią spokojnie leżącą na dnie przynętę.
Metoda jest szybka, ponieważ nie używa się w niej kołowrotka, a zestaw ma długość bata. Płynne podniesienie wędziska i mniejsza ryba natychmiast jest w ręce. Nic dziwnego, że zaczynają nią łowić znani na świecie zawodnicy.
Do metody tej używa się cienkich wędzisk teleskopowych długości od 7 do 11 metrów. Im dłuższe wędzisko, tym dalej można łowić. Jedyną wadą frangielki jest to, że maksymalna odległość łowienia wynosi do dwudziestu metrów od brzegu. Na przykład przy 10-metrowym wędzisku i głębokości łowiska do dwóch metrów można łowić na 18 metrze (długość wędziska plus długość żyłki od szczytówki do spławika).
Waggler powinien być długi i mieć kształt ołówka. Najlepsze do tej metody są zakończone cienką antenką, bo reagują na najdelikatniejsze brania. Wyporność zależy od głębokości łowiska. W zasadzie waggler powinien być mocowany do żyłki przelotowo, ale na płytszych łowiskach (do trzech metrów) może być też zamontowany na stałe. Powinien mieć własne dociążenie, gdyż łatwiej się go wtedy zarzuca. Dociążenie wewnętrzne może wynosić 2 – 4 g. Na żyłce umieszcza się niewiele ołowiu: przy głębokości dwóch metrów około 0,4 grama, zaś przy głębokości czterech metrów 0,8 grama. Przykładowo, gdy nasze łowisko ma 2 metry głębokości, można zastosować waggler 2 g + 0,4 g (BB).
Żyłka główna powinna mieć 0,12 mm przy lżejszych zestawach lub 0,14 mm przy cięższych. Grubość przyponu i wielkość haka zależy od tego, na jakie ryby się nastawiamy. Najgrubszy przypon powinien być jednak zawsze cieńszy od żyłki głównej przynajmniej o 0,02 mm.
Zanętę rzuca się bardzo łatwo, bo tuż przed spławik.
Frangielka ma duże szanse przyjąć się także w Polsce, gdyż najbardziej uniwersalne 9-metrowe baty teleskopowe są w miarę tanie, a łowić nimi można nawet dalej niż drogimi 14-metrowymi tyczkami z zestawem skróconym.
Rafał Bielewicz
